متن کامل پیام:
در سوگ فرشته‌ای با بال‌های خاکی

در قلمروی که ایثار، زبان تکلم فرشتگان است، گاهی زمینیان نیز بال می‌گشایند. امروز، زمین یکی از فرشتگان خود را در آغوش کشید؛ فرشته‌ای با بال‌های خاکی به نام محمد قربان.

او در چشم‌طوفانِ طبیعت ایستاد، نه با شمشیر، که با دستانی بی‌سلاح و قلبی لبریز از عشق به همنوع. وقتی رودخانه‌های خشمگین، نعره می‌کشیدند، آواز او، نوای نجات بود. وقتی تاریکی سیل، امید را می‌بلعید، چراغ وجودش، فانوس راهِ زندگی شد. و در اوج این نبرد نابرابر، او پیروز شد؛ نه با حفظ جان خویش، که با اهدای آن. بزرگ‌ترین پیروزی، گاه در از دست دادنِ آگاهانه است، برای دست‌یافتن به چیزی بزرگ‌تر از خویشتن: نجات جان دیگری.

آری، او رفت. اما چگونه می‌توان گفت "رفت" کسی که نامش همنشین "قربانی" شد تا معنای "زندگی" را برای دیگران ارمغان بیاورد؟ او در دل هر انسانی که نجات داد، در نگاه امیدبخش هر خانواده‌ای که به هم پیوست و در نفس‌های گرمی‌که به یمن فداکاریش، هنوز در سینه می‌تپد، جاودانه شد.

اینجاست که مرز میان "مرگ" و "زندگی" محو می‌شود. محمد قربان، با مرگی آسمانی، زندگی را تعریف کرد. او ثابت کرد که گاه یک زندگی، می‌تواند چراغ راه هزاران زندگی دیگر باشد و یک قلب تپنده، می‌تواند امید را در هزاران سینه دیگر به تپش درآورد.

درود بر تو، ای نجاتگر بی‌نشان!
تو دیگر نه در جمعیت هلال احمر،که در صف اول فرشتگان الهی، در حال خدمتی. خاک شهرستان جهرم، امروز متبرک‌تر از دیروز است؛ چرا که پیکر پاک یکی از عاشقانِ بندگی را در خود آغوش کشیده است.

ما، بازماندگان در این ساحل، به یاد تو سوگند می‌خوریم که چراغی که افروختی، هرگز نخواهد مرد. فداکاری تو، نه یک پایان، که سرفصلی مقدس برای همه ماست. یادت راهنمای ما در تاریکی‌ها، و عشقت سوخت حرکت ما در ادامه این مسیر خواهد بود.

تسلیت می‌گوییم به آسمان که فرشته‌اش را بازخواند.
تسلیت می‌گوییم به زمینکه عاشقش را از دست داد.
و درودی می‌فرستیم به روح بلندمحمد قربان، که درسِ «زندگی کردن در راه دیگران» را در سیاهی‌ترین ساعت‌ها، با نور وجودش برایمان حک کرد.

یادش گرامی، روحش شاد و راهش پررهرو باد.